Streets of the world

Europa

De foto van Europa die mij het meeste aansprak van deze; genomen in Boedepest, Hongarije. Op het eerste gezicht lijkt deze foto vrij saai, gewoon een vijver met wat mensen. Het is daarentegen een publiek zwembad waarin het verboden is om te zwemmen. Dit maakt voor mij de foto anders, waarom zou je een publiek zwembad maken als het verboden is om erin te zwemmen?! Blijkbaar zijn de Hongaren een braaf volkje want ze houden zich aan de niet zwemmen regel en doen alleen potje baden. Daarnaast laat de foto ook zien dat een zomerse dag in elke stad eigenlijk hetzelfde is, mensen verzamelen zich op een plein bij water voor verkoeling en genieten samen van het stralende weer.

Afrika

Benin, Cotonou.

Deze kleurrijke maar toch ook een foto met een donker randje is gemaakt in Cotonou, de een stad in Benin. Het lijkt een soort van markt onder een brug, maar in werkelijkheid is het een soort wasserette. De mensen werken hier voor slechts een paar euro per dag, ze wassen, strijken en vouwen de kleren voor hun klanten. Het is zwaar werk, maar ze hebben deze paar centen hard nodig. Het verassende aan deze foto is dat het niet een markt is zoals het lijkt, maar er een ander verhaal achter zit, namelijk dat het een pop-up wasserette is, wat de foto wél interessant maakt.

Amerika

Havana, Cuba

Cuba, ooit een streng communistisch land maar na een jaren lang streng regime is het ondertussen een land met een vrije economie. Bij Cuba moet ik altijd gelijk denken aan kleur, lekker eten en samba ballen. Bij deze foto krijg ik ook meteen dit gevoel. Toch valt het Nike-teken links op, dit laat zien dat Cuba ook geamerikaniseerd is, zoals de rest van de wereld. Dit is bijzonder, omdat het door het communistische regime jarenlang streng anti-Amerikaans was. De man met zijn auto laat ook weer zien dat het in elk land hetzelfde is, mannen houden ervan om hun auto te laten zien aan anderen.

Koeweit-stad, Koeweit

Schietende kinderen met waterpistolen, dit is een bekend zomers tafereel hier in Nederland, maar dit gebeurd dus aan de foto te zien wereldwijd. In Koeweit is het een feestdag voor kinderen dat ze met waterpistolen op auto’s mogen schieten. Ik was verbaasd dat dit in Koeweit bestond aangezien het een Midden-Oosters land is dat veel geweld kent, je zou denken dat de kinderen daarom een angst hebben voor (water)pistolen, maar ook hier spelen ze er graag mee op zomerse dagen, dit laat zien dat de jeugd in elk land eigenlijk wel hetzelfde is.

Oceanië

Majuro, Marshall Eilanden

Op het eerste gezicht vond ik deze foto een beetje raar, een begraafplaats met kinderen erop. Toen ik het verhaal las dat dit bij de cultuur van de inwoners hoort begreep ik de foto beter. De kinderen spelen op de begraafplaats omdat ze op deze eilanden hun overleden inwoners niet verbergen, maar juist betrekken bij het dagelijkse leven.

Overeenkomsten & verschillen

Tokio, Japan

Buenos-Aires, Argentinië

Een overeenkomst tussen twee foto’s uit twee verschillende werelddelen is deze. In beide foto’s staat het onderweg in het verkeer zijn centraal. In Tokio is het veel drukker op de foto dan op die in Argentinië. Het thema ‘’onderweg naar werk’’ komt in beide naar voren.

Yerevan, Armenië

Ouagadougou, Burkina Faso

Een verschil tussen twee foto’s zijn deze twee. In beide gaat het om spelende kinderen/jeugd, toch is er duidelijk een verschil in welvaart te zien. In Armenië hebben de kinderen allemaal duur speelgoed, in Burkina Faso moeten ze het doen met een zanderig voetbalveldje. Het thema is dus ‘’spelen’’ en het verschil in hoe de kinderen spelen verschilt dus erg per land, mede door de welvaartverschillen.

Herkenning

De foto waarin ik mijzelf het meeste herken in deze van Parijs. De Parijzenaren genieten samen met hun vrienden en familie van het lekkere weer onder genot van hapjes en drankjes. Dit is wat ik zelf ook het liefste doe in de zomer, genieten van het weer en samen met vrienden picknicken op een rustige plek.

Techniek

De fotograaf heeft voor iedere foto hetzelfde standpunt gebruikt, met dezelfde horizon. Dit zorgt ervoor dat alle foto’s ookal beelden ze ieder iets anders uit, toch een mooi geheel vormen. De lens is ook telkens hetzelfde, omdat iedere foto ongeveer dezelfde diepte heeft. Qua compositie mengen de foto’s ook mooi met elkaar, in elke foto zit wel een kleuraccent dat terug komt in de andere, vaak is dit de blauwe lucht.

''Ik heb steeds dezelfde beeldhoek gebruikt, 16 mm, en hetzelfde gezichtspunt, staand op straat, recht naar voren kijkend en met een rechte horizon. Afhankelijk van het licht heb ik telkens een diafragma tussen 8 en 13 gebruikt, zodat alle foto's een grote scherptediepte hebben. Ik heb ook zo veel mogelijk dezelfde ISO-waarde gebruikt, rond 200. Door deze aanpak is in alle foto's de horizon aanwezig. Het logo van Streets of the World heeft dezelfde stijl, met de horizon in het midden zoals bij de foto's, maar symboliseert ook een straat." Aldus Jeroen Swolfs zelf over zijn techniek.

Top 3

Op nummer 1 staat voor mij Noord-Korea. Dit land heeft mij altijd al een beetje gefascineerd doordat het toch een soort mystiek heeft. Niemand weet wat er eigenlijk in dit land gebeurd door het strenge dictatoriale regime. De pers heeft er ook geen vrijheid, vooral als buitenlandse fotograaf is het onmogelijk om een foto naar keuze te maken. Dat dit Jeroen Swolfs toch gelukt is, is wonderbaarlijk. Ik zou zelf graag naar Noord-Korea willen om nou eens te zien hoe de mensen daar echt leven, om te kijken of de geruchten dat het leven daar echt zo vreselijk is wel of niet kunnen bevestigen. En natuurlijk omdat niet veel mensen in Noord-Korea zijn geweest, dat maakt het extra speciaal om te kunnen zeggen dat je er wel geweest bent.

Ten tweede zou ik graag een keertje naar Monaco gaan, om zelf al de luxe te zien die dit ieniemienie landje kent. Het land zelf is eigenlijk één grote toeristische trekpleister. Ik zou graag voorbij de toeristische kant willen kijken en willen spreken met die mensen die er wonen, dat zijn vast niet allemaal maar rijke stinkers, ook hun personeel leeft er natuurlijk. Ik zou hun willen vragen hoe het nou is om in één van de rijkste landen ter wereld te werken en hoe ze dit leven kunnen betalen. En zelf natuurlijk ook genieten van het mooie weer en de pracht en praal.

Ten derde zou ik graag naar dit kleine eilandje willen gaan ; Tuvalu Funafuti, gelegen in de Stille Oceaan. Dit voelt voor mij echt als de andere kant van de wereld, de kinderen spelen hier op het lokale vliegveld, wat bijna nooit gebruikt wordt. Dit geeft aan hoeveel rust er hier is. De inwoners genieten van de simpele dingen zoals samen volleybal spelen, ze hebben geen drukte van het stadsleven. Soms zou ik hier graag wel eens aan willen ontsnappen en gewoon even genieten van de natuur zonder wifi. Ik denk dat het op dit eiland uitstekend kan, even bijtanken.

192 van de 195 landen die de wereld telt bezoeken, dat klonk voor mij als onmogelijk. Jeroen Swolfs heeft bewezen dat dit mogelijk is, en heeft in elk land het dagelijks leven van de inwoners met hun eigen cultuur op een bijzondere manier kunnen vastleggen op zijn camera. Ik vind het een super cool project, door het bekijken van deze foto’s heb ik het gevoel gehad daadwerkelijk een wereldreis gemaakt te hebben. Iedere foto had zijn eigen verhaal, vaak verhalen die je op het eerste gezicht niet zou verwachten. De lezing had een toegevoegde waarde omdat Jeroen toen echt zelf ging vertellen over zijn avonturen, dat maakte bij het bezoeken van de tentoonstelling dat je extra wist over bepaalde foto’s, wat er leuk was en zorgde voor herkenning. Dit project heeft mijn interesse voor wereldwijde culturen weer geprikkeld en ik weet nu zeker dat ik hier later iets mee verder wil doen.