Prins Igor

Een opera bezoeken : ik had het altijd al eens gewild. Helaas zijn operakaartjes erg duur, je betaalt al gauw honderd euro voor een kaartje. Toen ik voor CKV de kans kreeg om gratis een opera te bezoeken liet ik me dat geen twee keer zeggen.

Op vrijdag 17 februari vertrokken we met de trein naar Amsterdam om daar te opera Prins Igor te gaan bekijken. De opera werd opgevoerd in een heel groot rond gebouw; De Nationale Opera & Ballet.

De Nationale Opera & Ballet aan de buitenkant

We gingen echter niet meteen de opera bekijken toen we daar aankwamen. Eerst werden we welkom geheten en moest we onze spullen in kluisjes doen. Daarna kregen we in een speciale zaal in de kelder een workshop. De workshop bestond uit onder andere uit zelfexpressie, zingen en dansen. Tijdens de workshop leerden we aan de hand daarvan langzaam de muziek en de personages kennen. Aan het einde van de workshop werden we verdeeld in verschillende groepjes. Elk groepje was een afdeling die met de productie van een opera te maken heeft. Het ene groepje was bijvoorbeeld voor de setting en attributen en de andere voor de kostuums. De opdracht was om de opera Prins Igor in een ander historisch tijdperk te plaatsen.

Er was ook een man genaamd Merijn (?) bij de workshop. Eerst dacht ik dat hij gewoon een workshop begeleider was, totdat we gingen zingen. Hij stond naast me en ik dacht ‘’jeetje wat kan hij hard en zuiver zingen’’. Op een gegeven moment ging hij voor de groep staan en onthulde hij dat hij een van de leden van het koor was! Hij ging hierna ook nog een stukje uit de opera zingen. Het was leuk dat we kennis konden maken met een koorzanger uit de opera, tijdens de opera zelf proberen we hem ook de hele tijd te spotten op het podium. Na de workshop kregen we ook nog een rondleiding backstage, dit was een leuke toevoeging want zag je ook echt hoe het er achter de schermen aan toe gaat.

Toen we klaar waren met de workshop en de rondleiding kregen we even tijd de stad in te gaan om te avondeten. Eenmaal terug bij de Nationale Opera en Ballet begon om 18:30 toch echt de opera Prins Igor. Het was in de grote rode ronde zaal van de Nationale Opera en Ballet. De theaterstoelen stonden als een halve maan om het podium heen, zo kan je overal het podium even goed zien. Ook was er nog twee balkons, maar wij zaten beneden rechts. Als je in de zaal naar het plafond keek zag je allemaal kleine lichtjes; net een sterrenhemel.

De zaal waar de opera Prins Igor werd opgevoerd

Het publiek was zeer chic gekleed en was voor het merendeel een stuk ouder dan onze groep, hierdoor vielen we best wel op tussen alle Amsterdam-Zuid opa’s en oma’s.

De opera Prins Igor is een Russische opera waarin Prins Igor de hoofdrol speelt. Hij heerst in de 12e eeuw over onder andere Poetivil (huidig Oekraïne). In die tijd trekken veel volkeren door Rusland, op zoek naar een eigen plek om te wonen. Een van die volkeren heet de Polowetsers. Prins Igor besluit -voor de tweede keer- tegen hen ten strijde te trekken. Hij wil bewijzen dat hij grote militaire successen kan waarmaken en heeft daarnaast ook nog zijn naam hoog te houden. Als hij met zijn soldaten wil vertrekken, vindt er plotseling een zonsverduistering plaats. Zijn mannen en hun families zijn ontzet en zien dit als een slecht voorteken, maar Igor is vastbesloten om de Polowetsers te verslaan.

De strijd tegen de Polowetsers wordt verloren, en Igor en zijn zoon Vladimir worden gevangen genomen door Khan Kontsjak, de vijandige leider. Deze wil de Russen zoveel mogelijk verzwakken, en probeert Igor ervan te overtuigen om gezamenlijk te vechten. Vladimir wordt verleid door Kontsjakovna, de dochter van de Khan, maar als ze Igor probeert over te halen, besluit die te vluchten.

Igor weet te ontsnappen en reist weer terug naar Poetivil. Als hij is teruggekeerd, ontdekt hij dat de stad verwoest en geplunderd is door de Polowetsers. Hij kan hier niets meer aan doen dan de stad samen met zijn onderdanen weer op te bouwen.

Er was een scene waar Prins Igor een droom heeft en hij in een veld vol met handgemaakt zijden klaprozen staat, dit zag er erg mooi uit. Hier was de enige dansscene uit de opera, het was een soort moderne dans met veel sprongen. Ik vond de dansscene eigenlijk het leukste stuk uit de opera, omdat er tijdens een dansscene zoveel te bekijken valt. Ook was er op een gegeven moment aan het einde van een andere scene vuurwerk en stortte het ‘’paleis’’ in. Ik schrok best wel van het vuurwerk omdat het zo plotseling was, maar het was wel prachtig.

Prins Igor en de dansers tussen de handgemaakte zijden klaprozen

Het koor had in deze opera niet alleen een zang maar ook een figurantenrol, vaak speelden ze de soldaten of de burgers. Als ze niet op het podium stonden, stonden ze bovenin aan de zijkant zodat ze bij sommige liedjes konden zingen maar niet in beeld hoefden te zijn.

Naar mijn idee was de voorstelling vooral om te amuseren, ik kon er niet echt een boodschap uit halen, behalve misschien dat je nooit op moet geven ook al moet je weer helemaal van het begin iets opbouwen.

Van de tevoren verwachtte ik wel dat de opera lang zou duren, dit was ook zeker weten het geval. Het duurde ongeveer 4 uur lang inclusief pauzes! In het begin kon ik er mijn aandacht wel goed bijhouden, maar dit werd steeds minder. Op een gegeven moment wist ik niet meer hoe ik nou moest zitten en was ik blij als er weer een pauze was; dan kon je even je benen strekken. Ik vond het wel heel erg knap hoe die zangers en het koor al die lange Russische teksten uit hun hoofd zonder versterking zo hard en zuiver konden zingen. Natuurlijk mogen het orkest en de dirigent niet vergeten worden, de muziek was elke keer wel prachtig en je voelde het ook echt in je lichaam omdat het zo ‘’hard’’ was. Ook vond ik het decor mooi gemaakt, eveneens als de kostuums. Je zag echt dat hier heel veel tijd in heeft gezeten om dat allemaal te maken. Sommige scenes waren soms wel aan de saaie kant, zoals de scene waar Igor alleen staat te zingen op het podium en er voor de rest niet te zien valt. De scene met het vuurwerk maakte veel goed, het was echt een verassing!

Al met al vond ik het super leuk om eindelijk eens een opera bijgewoond te hebben. In het vervolg zou ik denk ik best nog wel een keer naar de opera willen. Hopelijk weet ik dan wel hoe ik moet zitten na vier uur!